De cello heb ik reeds als klein meisje in mijn hart gesloten. De naam van het instrument kon ik nog niet zeggen, maar de strijkbeweging die kleine Anne maakte vertelde genoeg. Op mijn achtste verjaardag kreeg ik eindelijk mijn eerste cello. Al jong speelde ik in allerlei ensembles, orkesten en met koren mee. Het is gewoon zo gebleven.

Zowel de moderne als de barokcello bespeel ik graag en veel. Soms als begeleidende continuospeler in uitvoeringen van oude muziek, maar ook vaak met een van mijn twee vaste duo’s Celladon en Stringtime. Daarnaast maak ik graag uitstapjes naar wereldmuziek of nieuwe experimenten.

Aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen studeerde ik cello bij Ben de Ligt. Daarna studeerde ik muziektherapie in Enschede. Ruim tien jaar werkte ik als muziektherapeut met heel uiteenlopende doelgroepen en leeftijden.

De cello omarm je, de cello leunt tegen je aan zodat de warme klanken hoorbaar en voelbaar zijn.

Cello spelen betekent plezier voor iedereen, zowel voor kinderen als voor volwassenen. Lessen kun je individueel volgen, of als duo. Het is zelfs mogelijk om samen met je kind cello te leren spelen. Het gaat mij niet puur om kinderen en volwassenen muziek bij te brengen, maar zie ik muziek als een sterk middel om op allerlei vlakken tot persoonlijke ontplooiing te komen.

Sinds ik de keuze maakte om cellodocent te zijn, zie ik hoeveel ik aan de muziektherapeutische achtergrond heb. Het belangrijkste dat ik leerde als muziektherapeut is goed te observeren wat een persoon precies nodig heeft. Voor mij heeft een ziektebeeld nooit centraal gestaan. Altijd zocht ik de persoon erachter en bleef ik op zoek naar creatieve oplossingen op het gebied van communiceren, bewegen, musiceren, verwerking en persoonlijke groei.

Steeds bleef ik op zoek naar creatieve oplossingen op het gebied van communiceren, bewegen, musiceren, verwerking en persoonlijke groei.

Deze achtergrond helpt mij om oog te hebben voor het maatwerk wat iedere leerling nodig heeft. Ieder individu heeft immers zijn of haar wensen, heeft zijn of haar eigen aanpak nodig en heeft een eigen manier van leren. Ik vind het prachtig om beginnende of gevorderde cellisten een stapje verder te zien maken en nieuwe inzichten te zien verwerven. Hoe ver je ook bent, altijd kan er een stapje bovenop. De verwondering bij bijvoorbeeld het toepassen van een nieuw ontdekt techniekje, waarmee je beter voor elkaar krijgt wat je wilt. En vervolgens de oren die opengaan voor een nog mooiere klank, die je zelf maakt! Wat een plezier levert dit op, bij de leerling, maar ook bij mij als docent.